నవ్య వీక్లీ లో:

డీల్

Published in Aksharam - Surya Daily:

కలల ముగ్గు

ఏ పుట్టుకా వద్దు!

అప్పుడు:

ఆకారం లేదు

అవధులు అసలే లేవు.

పాలపుంతల దారి
నా కొలమానం.
ఆకాశపుటంచులనూ
పాతాళపు లోతులనూ
ఏకకాలంలో స్పృశించే
రెక్కతొడిగిన స్వేచ్ఛ-
తొమ్మిది గ్రహాల ముంగిలి
నా అస్తిత్వం.

ఇప్పుడు:
తొమ్మిది తలుపుల చర్మపు చెరసాలలో
ఊపిరి పోసుకున్న జీవిత ఖైదీ.

వింతేమిటంటే..
ఈ జైలుకు రక్షకుణ్ణి, శిక్షకుణ్ణి,
శిక్షను అనుభవించే ఒంటరి పక్షినీ నేనే.

అనుబంధాల గొలుసులతో బంధించి
కోరికలతో సల సలా మరుగుతున్న స్వార్ధాన్ని
నర నరాల్లోకెక్కించడం
ఇక్కడ విధించబడుతున్న శిక్ష.

నషాళానికెక్కిన ఆశల జెండాలతో
సింగారించుకుంటున్న ఈ గోడలు
ఇంకెన్నాళ్ళు?

ఉచ్చ్వాస నిశ్వాసలకు
జరిగే యుద్ధంలో
ఏదో ఒకరోజు
ఏదో ఒకటి గెలవటమూ
ఈ జైలు తలుపులు
బద్దలవటమూ తప్పదు.

సమయయంత్రం ముద్రించే
చరిత్ర పుటల్లోకెక్కాలనుకోవడమే
నా స్వార్ధం అయితే
నాకే చరిత్రా వద్దు
ఏ పుట్టుకా వద్దు.

అవధుల్లేని స్వేచ్ఛ నివ్వు.

*

ఆంధ్రభూమి ఆదివారం (ఆగష్టు 28).  

స్టిల్ లైఫ్

తెల్లటి అందాలు పరిచి
ప్రియుని కోసం
ఎదురు చూస్తూన్న ప్రేయసిలా
కాయితం.

ఒళ్ళంతా కళ్ళు చేసుకుని
వొంగి క్యూరియాసిటీ వెదజల్లుతూ
టేబుల్ ల్యాంపు.

పాళీ చెక్కుకుంటూ
నేను.

*

మూలన
మౌనంగా
ముగింపు లేని కథను నెమరేసుకుంటూ
చెత్తబుట్ట.

ఆవృత్తి

విశ్వం నుండి
రెక్కలు విరిచి
భూమ్మీదకు విసిరేయబడ్డ
ఓ రంగుల కల
నేను.
*
జీవితపు కనురెప్పల కొన
ఉదయించి ఊగిసలాడే
కలల బిందువులు
ఏ రంగయితేనేం
ఉప్పగా 
రేపటిలోకి ఇంకి పోవాల్సిందే.
*
కల పగిలి
ఎప్పుడు భళ్ళున తెల్లారిందో...
కొత్త రెక్కలతో
అస్తిత్వపు మూలాలు వెతుక్కుంటూ
తిరిగి విశ్వాంతరాల్లోకి
నేను.

జీవితం

మొదట్నుంచి
చివరి వరకు రాసి
'అండూ' చేయబడ్డ
ఓ వర్డ్ డాక్యుమెంట్
జీవితం.

క్షణానికో మారు
'రీడూ' బటన్ నొక్కేది
సమయం అనే
మాక్రో.

జ్ఞాపకం

నీ జ్ఞాపకం కరిగి
ఎప్పుడు
గుండె లోతుల్లోంచి ప్రవహించి
కన్నీరై చేతివేళ్ళ నుండి రాలిందో!

అలుక్కుపోయిన
అక్షరాలతో
తడి తడిగా
ఓ కావ్యం.

తోడున్న ఒంటరి

నిండుకుంటున్న మేఘాలు
నింగికి తోడుగా ఎంతసేపుంటాయి
పచ్చతనంతో మురిసిపోతున్న చెట్టుకు
రంగులుమార్చే ఆకులు ఎన్నాళ్లుంటాయి?

ఆత్మకు ఆశ్రయమిచ్చిన శరీరం
ఆశలకు ఆయువుపోస్తూ ఇంకా ఎన్నేల్లుంటుంది?

ఒంటరితనం తప్పదు.

నువులేని నా జీవితానికో తోడు వెతుక్కున్నా...

రోజంతా ఎడతెరిపి లేకుండా కురుస్తూ
నీ తలపుల్ని తడిఆరనీకుండా చేస్తూ
ఏడిపిస్తునే నవ్విస్తూ
బ్రతికిస్తూనే చంపేస్తు
నన్ను నడిపిస్తున్న నీ జ్ఞాపకాల తోడు.

ఓ ఒంటరితనమా
వెతుక్కో
ఇంకో మేఘంలేని ఆకాశాన్ని
ఇంకో మోడువారిన చెట్టును.

అప్పుడు పుడతాను

ప్రాణస్థానం లోతుల్నుంచి
పదాలు తోడి
మనోఫలకంపై చిలకరిస్తూ
నీకు నువ్వు మేలుకొల్పు పాడుకో.

బాధల్ని భావనల్ని నాతో పంచుతూ
గుండె పగిలేలా ఏడుస్తూ
అతికించే అక్షరాలకోసం అలమటించు.

మోయలేని పదసమూహాల
మంచు మూటలెత్తుకొని
రాని సూర్యోదయం కోసం నిరీక్షించే
గడ్డిపరకా అవ్వూ.

నన్ను లేపనంగా పూసుకో-
దానికి ముందు
నిన్ను నువ్వు ముక్కలుగా చీల్చుకో.

నన్ను బతికించడం కోసం
నిన్ను నువ్వు
మళ్ళీ మళ్ళీ చంపుకో.
అప్పుడు పుడతాను-
నా కాళ్ళకింద సంతకమైన నిన్ను
కవిగా బ్రతికించడానికి.

మరిచిన చిరునామా

అనుబంధాల వేళ్లను తెగ నరుక్కొని
గ్లోబలైజేషన్ అరువిచ్చిన వలస రెక్కలు తొడుక్కొని
దూరాలను దూసుకుంటూ
ప్రవాసులుగా ఎక్కడో పాదుకున్నాము.

విడిచోచ్చిన నేల జననానికి మన దేశమైనా
భవిష్యత్తుతో భేటి మరే దేశంలో రాసుందో?

తోడోచ్చిన కన్నీళ్లు
తీరాల మధ్య దూరాలు కోలుస్తుంటే
సంపాదన సాంత్వననిస్తుందా?

దూరాలను చెరిపేసే శక్తి సన్నగిల్లినప్పుడు
ఆత్మీయంగా తారసపడే వారు ఎవ్వరూ ఉండరు.

తెంపుకొచ్చిన పేగు బంధాన్ని
దాటుకోచ్చిన అనుబంధాలను
ఖననం చేసి కట్టుకున్న
ఈ ప్రవాసపు పునాదులు
ఎప్పటికైనా పెగలాల్సిందే.

గడించిన లోకానుభవం చాలు
ప్రయాణించిన దూరాలు చాలు
ఆగని కాలంతో పరుగుపందెం రోజూ ఉండేదే

ఒక్కసారి
ఆగిన జ్ఞాపకాలతో ముఖా ముఖి చేయి
పూర్తిగా రీవైండ్ అయిన మనసు చెబుతుంది
నువ్వు మరిచిన
నీ శాశ్వత చిరునామా ఏమిటో.

సుజనరంజని జూన్ సంచికలో ప్రచురితమైన కవిత.

కాసిన్ని నీళ్లయినా...

సాక్షి ఆదివారం(19/06/11) ఫన్డేలో ప్రచురితమైన కవిత.

కానుక

ఎడతెగని నీ జ్ఞాపకాల జడివానలో
తనివితీరా తడుస్తూనే
ఎంతకూ ఆరని విరహపు నెగళ్ళమీద
తనువంతా కాల్చుకుంటూ-
మదిలో జలజలా పారే నీ స్మృతుల జలపాతాలు
యెదలో ఏవో గిలిగింతలు పెడుతుంటే-
నీ తలపుల లోయల్లో పూసిన
ఊసుల పూలేరి
ఇదిగో
అపురూపంగా
నా అసువుల బుట్టలో నింపా.

ఇక
నాకు
ఏ జ్ఞాపకమూ
ఏ మరపూ అక్కర్లేదు.

(హంసిని లో ప్రచురితమైన కవిత)

వేదన

నాలుగు దిక్కులతో మంచె వేసి
నీలి మేఘాల పరుపు వేసి
తారలతో తోరణాలు వేసి
రాని రవికిరణం కోసం పరితపిస్తావు
రోజూ విరహవేదన అనుభవించే నీకు
నా హృదయ వేదన ఎలా చెప్పేది.

శోధన

సాక్షి ఆదివారం(24/10/10) ఫన్డేలో ప్రచురితమైన కవిత.

నశ్వరం

నీ కనురెప్పల సవ్వడితో
కటిక చీకట్లను తరిమి
నీ లేలేత కిరణంతో
నింగికి ఉదయవర్ణం పులిమి
నీ ఆలోకనం తో
లోకంలో కోలాహలం రేపి
నేనే రాజ్యాలకు రాజంటూ
రోజంతా నెత్తెక్కుతావు.
నీపై ప్రేమ పొంగి
కారు మేఘం కరిగి
వలపుల కులుకులు కురిసిందని
సప్తవర్ణ సంతకం చేసావు.
నీ తాపం తట్టుకోలేక
నీలాకాశం నడిసంద్రంలో మునకేసి
నీలాంబరాలు నీటికి అరువిచ్చిందని
కాషాయం ఓని ఓడి, ఎరసంజ సాంబ్రాణి వేసావు.
తొలి దిక్కును కవ్విస్తూనే
మలి దిక్కుతో జత చేరి
నిలకడలేని నువ్వు
నీతోపాటే...
పూసిన రంగులన్ని మూటకట్టుకెల్తు
నీ ఈలోకాన్ని అంధతమసం చేసావు.
రెప్పపాటి కాంతులు
గుప్పెట్లో ఎరగా పట్టి
మరో కొత్త రోజుతో మళ్ళీ వస్తావు,
అహస్సు తమస్సుల కలయికలో
నిషస్సులు ఉషస్సులు సహజమంటూనే 
 అంతా నశ్వరం అంటూ...

కౌముది అక్టోబర్ సంచికలో ప్రచురితమైన కవిత.

 

 

ఆత్మ ఘోష

నువ్వాడే నాటకంలో
నీ అంతరంగానికే పరిమితమైన
ఓ కీచురాయి పాత్రను

నువ్వు చేస్తున్న కర్మల్లో
కోల్పోయిన నా ఉనికిని శోధిస్తూ
గుండె తడారిపోయి తపిస్తున్న అస్తిత్వాన్ని

నువ్వేస్తున్న బొమ్మల్లో
రూపాంతరం చెంది
ఆనవాలు పట్టలేని అదృశ్య చిత్రాన్ని

నువ్వు రాస్తున్న కథల్లో
కనుమరుగైన సత్యాన్ని,
నువ్వు పలికే పైమినుకు మాటల ఇరుకుల్లో
ఊపిరాడని ఉపేక్షిత గీతాన్ని

అత్తరు వేసిన నీ ఆలోచనల తొక్కిసలాటలో
నూర్పిడి మిట్టనై నలిగిపోతున్నా…

ఒక్కసారైనా
నన్ను నువ్వుగా లోకానికి పంచు,
నువ్వు నువ్వుగా జీవించు
ఈ అలంకారాలన్నీ వొలిచి.

ఈ మాట  సెప్టెంబర్ 2010 సంచికలో ప్రచురితమైన కవిత.

 

నిర్లిప్తత

గుత్తులు గుత్తులుగా విరగబూస్తున్నాయి
ఆలోచనలు.
కాయలుగా ఎదిగేవి కొన్నే

ఉండలు ఉండలుగా ఎగిసిపడుతున్నాయి
పదసమూహాలు.
గుండెకు తాకేవి కొన్నే

గుంపులు గుంపులుగా పుడుతున్నాయి
పుట్టగొడుగులు.
మనిషిగా మిగిలేవి కొన్నే

ఎదురు చూపు

నీ తలపు
ఎక్కడో పచ్చికబయల్లో పారేసుకున్న మన పాత గురుతులని
ఎదకు ఎరగా వేసి పద పదమని పరుగు పెట్టిస్తుంది

నీ ద్యాస
స్మృతుల శ్రుతిలో స్వరాలాపన చేస్తున్న నా హృదయ లయను
గమకాల అంచుల్లో తమకాల ఉయ్యాలలూపుతుంది

నీ ఊహ
మొగ్గలాముడుచుకున్న జ్ఞాపకాలని బుగ్గరించి విరబూయించి
అనుభవాల రెక్కల చిరుజల్లుగా చిలకరిస్తుంది

నువ్వొస్తావన్న ఆశ

నిశ్చల నీలి సంద్రంలా నిద్దరోతున్న నా మదిని
ఊరించే కోరికల పెను ఉప్పనలో ముంచెత్తుతుంది

ఇదిగో, కాలం వదిలివెళ్ళిన జ్ఞాపకాల నీడల్లో
నీకై ప్రతీక్షించే నాకు వృద్దాప్యం వచ్చిన అలికిడే వినిపించలేదు
నీ ప్రేమే ప్రేరణై
నీ తలపే ప్రాణమై
నీ ఊసే ఉపలాలితమై
తన ప్రతీ స్పందనలో నీకై పరితపించే నా గుండెకు
ఇంకా ఆశల కొనఊపిరిలూదుతూనే ఉన్నా

పొద్దులో ప్రచురితమైన కవిత.

------------------ * -----------------------