నశ్వరం

నీ కనురెప్పల సవ్వడితో
కటిక చీకట్లను తరిమి
నీ లేలేత కిరణంతో
నింగికి ఉదయవర్ణం పులిమి
నీ ఆలోకనం తో
లోకంలో కోలాహలం రేపి
నేనే రాజ్యాలకు రాజంటూ
రోజంతా నెత్తెక్కుతావు.
నీపై ప్రేమ పొంగి
కారు మేఘం కరిగి
వలపుల కులుకులు కురిసిందని
సప్తవర్ణ సంతకం చేసావు.
నీ తాపం తట్టుకోలేక
నీలాకాశం నడిసంద్రంలో మునకేసి
నీలాంబరాలు నీటికి అరువిచ్చిందని
కాషాయం ఓని ఓడి, ఎరసంజ సాంబ్రాణి వేసావు.
తొలి దిక్కును కవ్విస్తూనే
మలి దిక్కుతో జత చేరి
నిలకడలేని నువ్వు
నీతోపాటే...
పూసిన రంగులన్ని మూటకట్టుకెల్తు
నీ ఈలోకాన్ని అంధతమసం చేసావు.
రెప్పపాటి కాంతులు
గుప్పెట్లో ఎరగా పట్టి
మరో కొత్త రోజుతో మళ్ళీ వస్తావు,
అహస్సు తమస్సుల కలయికలో
నిషస్సులు ఉషస్సులు సహజమంటూనే 
 అంతా నశ్వరం అంటూ...

కౌముది అక్టోబర్ సంచికలో ప్రచురితమైన కవిత.