బయల్దేరాలిక…

నడుమొంగిన నిద్రగన్నేరు కొమ్మ కింద
ఎప్పుడో రాలే ఆ ఒక్క పువ్వు కోసం
కదలకుండా ఎదురు చూస్తున్న కోనేటిమెట్టులా
పిలుపుకు పడిగాపులు కాస్తూ
ఎన్నాళ్ళు?!

ఎన్నో దేహాల్ని పవిత్రం చేసి
పచ్చగా నవ్వుతున్న కాలం కోనేట్లోకి
పాత జ్ఞాపకంగా మిగిలిన రూపాయి బిళ్ళను గిరాటేసా.

పాటై చిగురించిన జీవితపు కొమ్మలోంచి
పండుటాకుల్లా ఒక్కొక్కటే రాలిపడే చరణాల్ని శృతి చేసుకుంటూ
తోలుబుర్ర నిండా ఒంటరితనాన్ని ఊదుకుని

విడిది పడవ వదిలి
వెళ్ళాలిక

సలపరించే ఆలోచనల్ని బుక్కపోసి
భావాల నొప్పిని పుక్కిలిస్తూ
నా నీలోంచి
ఉవ్వెత్తున ఎగిసే ప్రేమకెరటాల్ని ఈదుకుంటూ…

కాటగలిసిన దిక్కుల్ని ఒక్కటి చేయడం కోసం
తన నీడకు తానే నిప్పంటించుకుని తరలివెళ్ళే సూర్యునిలా
లోలోన ఘనీభవించిన చైతన్యంలోకి
తపస్సుకు బయల్దేరాలిక…