పిలుపు

ఖాళీతనాన్ని మోయలేని తపుకును తడుతూ
వీపుకంటుకపోయిన కడుపొకటి
ఆకలి పాటందుకుంది

పొద్దంతా పురిటి నొప్పులు పడ్డ కుళాయి
ఈరోజు ఒక్క చుక్కనైనా కనకపాయె

కలలన్నీ పోగేసి పోసిన మండె మొలకలెత్తాలంటే
ఎన్ని కడవల కన్నీళ్ళతో తడపాలో

గుండెల్ని నిలువునా చీల్చుకెళ్ళిన గోదారికి
ఏ వూరి తరి ఎన్ని నెర్రెలు నేరిస్తేనేం

ఎనుకటి తడి జ్ఞాపకాలు మోస్తూ
ఒళ్లంతా విచ్చుకున్న పొడి కళ్ళతో
ఎదురుచూస్తున్న చెరువును
సడి లేని మత్తడి
యెట్లా సముదాయిస్తది

కాలువ మొదట్లో
ఆడుతున్న పిల్లగాండ్ల కళ్ళనిండా
కదలని కాగితప్పడవల నీలి నీడలాయె

పొద్దుగాలనంగా ఊరేగింపుకెళ్ళిన
కప్పుతల్లి
పొద్దుగూకినా ఇల్లు చేరకపాయె

ప్రియా
సంపాయించిన మబ్బుతునుకలు చాలు
జెప్పజెప్పన
చినుకుల బండ్లో మన వూరు చేరు
నీ రాకతో నిండే నా కళ్ళలో
నిన్ను ఆపోక చూసుకుందువుగాని.