నిర్లిప్తత

గుత్తులు గుత్తులుగా విరగబూస్తున్నాయి
ఆలోచనలు.
కాయలుగా ఎదిగేవి కొన్నే

ఉండలు ఉండలుగా ఎగిసిపడుతున్నాయి
పదసమూహాలు.
గుండెకు తాకేవి కొన్నే

గుంపులు గుంపులుగా పుడుతున్నాయి
పుట్టగొడుగులు.
మనిషిగా మిగిలేవి కొన్నే

ఎదురు చూపు

నీ తలపు
ఎక్కడో పచ్చికబయల్లో పారేసుకున్న మన పాత గురుతులని
ఎదకు ఎరగా వేసి పద పదమని పరుగు పెట్టిస్తుంది

నీ ద్యాస
స్మృతుల శ్రుతిలో స్వరాలాపన చేస్తున్న నా హృదయ లయను
గమకాల అంచుల్లో తమకాల ఉయ్యాలలూపుతుంది

నీ ఊహ
మొగ్గలాముడుచుకున్న జ్ఞాపకాలని బుగ్గరించి విరబూయించి
అనుభవాల రెక్కల చిరుజల్లుగా చిలకరిస్తుంది

నువ్వొస్తావన్న ఆశ

నిశ్చల నీలి సంద్రంలా నిద్దరోతున్న నా మదిని
ఊరించే కోరికల పెను ఉప్పనలో ముంచెత్తుతుంది

ఇదిగో, కాలం వదిలివెళ్ళిన జ్ఞాపకాల నీడల్లో
నీకై ప్రతీక్షించే నాకు వృద్దాప్యం వచ్చిన అలికిడే వినిపించలేదు
నీ ప్రేమే ప్రేరణై
నీ తలపే ప్రాణమై
నీ ఊసే ఉపలాలితమై
తన ప్రతీ స్పందనలో నీకై పరితపించే నా గుండెకు
ఇంకా ఆశల కొనఊపిరిలూదుతూనే ఉన్నా

పొద్దులో ప్రచురితమైన కవిత.

------------------ * -----------------------